Ζωή σαν περιπέτεια: Στα Εθνικά Πάρκα των Η.Π.Α.

«Η περιβαλλοντική προστασία στις ΗΠΑ, έχει ιστορία τουλάχιστον 150 χρόνων», μας λέει ο Άκης Τεμπερίδης, στο πλαίσιο της μίνι σειράς «Ζωή σαν Περιπέτεια» (Season 2 - Επεισόδιο 5)

face akis-01-min

Η περιβαλλοντική προστασία στις ΗΠΑ, έχει ιστορία τουλάχιστον 150 χρόνων», μας λέει ο Άκης Τεμπερίδης, στο πλαίσιο της μίνι σειράς «Ζωή σαν Περιπέτεια» της Eurolife FFH.

«Από τα μέσα του 19ου αιώνα ξεκίνησε στη χώρα το κίνημα για την προστασία της φύσης και της άγριας ζωής και το 1872 η περιοχή του Γέλοουστοουν ανακηρύχθηκε σε εθνικό δρυμό, τον πρώτο στη χώρα και σε όλο τον κόσμο». 

Πώς προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον σε μία τόσο ανεπτυγμένη βιομηχανικά χώρα;

«Ενώ ταξιδεύοντας στις ΗΠΑ αντιλαμβάνεσαι την εγκληματική επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος (αρκεί να διασχίσετε το Τέξας για να δείτε τη ζημιά που έχουν προκαλέσει οι αμέτρητες πετρελαιοπηγές), από την άλλη υπάρχει ένα τεράστιο δίκτυο προστατευμένων περιοχών υπό την αιγίδα της Υπηρεσίας Εθνικών Πάρκων (National Park Service), η οποία κλείνει φέτος 105 χρόνια ιστορίας. Το NPS απασχολεί πάνω από 20.000 υπαλλήλους και κινητοποιεί 280.000 εθελοντές». 

Ποιος είναι ο βασικός στόχος της Υπηρεσίας Εθνικών Πάρκων των ΗΠΑ;

«Η διατήρηση των φυσικών και πολιτισμικών πόρων για την αναψυχή, την εκπαίδευση και την έμπνευση της σημερινής γενιάς και των επόμενων, σύμφωνα με την ιδρυτική διακήρυξη της υπηρεσίας».

Και ποιος είναι ο ρόλος του τουρισμού στην προστασία του περιβάλλοντος;

«Η συγκεκριμένη ομοσπονδιακή υπηρεσία αποφέρει σχεδόν 30 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο στο αμερικανικό κράτος χάρη στο εισιτήριο που πληρώνουν σχεδόν όλοι για να μπουν στους εθνικούς δρυμούς, αλλά και στα λεγόμενα ιστορικά και πολιτισμικά πάρκα», μας λέει ο Άκης.

«Το πρώτο πράγμα που κάναμε με το που μπήκαμε στη χώρα ήταν να προμηθευτούμε την ετήσια κάρτα των 80 δολαρίων ‘America the Beautiful’, η οποία μας εξασφαλίζει ελεύθερη είσοδο στα περισσότερα πάρκα, ενώ για να διανυκτερεύσουμε εκεί πληρώνουμε 20-40 δολάρια τη βραδιά επιπλέον».

«Το σημαντικό είναι ότι την αξία του οικοτουρισμού, κάποιοι Αμερικανοί την κατανόησαν από τον 19ο αιώνα και έτσι ξεκίνησαν πολύ νωρίς να προστατεύουν τις πιο ευαίσθητες περιοχές. Κάποιες φορές για ίδιον όφελος, όπως για παράδειγμα  για την εξασφάλιση θηραμάτων για κυνήγι. Ο Πρόεδρος Θίοντορ Ρούσβελτ, παρότι ήταν κυνηγός – μάλλον, ακριβώς επειδή ήταν φανατικός κυνηγός - συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην περιβαλλοντική προστασία των ΗΠΑ».    

Σε ποιο βαθμό τα εθνικά πάρκα των ΗΠΑ επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή;

«Στο διαδίκτυο, θα βρείτε δεκάδες έρευνες που αφορούν τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής, ακόμη και στις πιο προστατευμένες περιοχές των ΗΠΑ. Και βέβαια αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο».

«Πάγοι λιώνουν στην Αλάσκα, το Glacier National Park κινδυνεύει να μείνει χωρίς παγετώνες. Στον κόλπο του Μεξικό ακτές πλημμυρίζουν και τα νησιά του εθνικού πάρκου Dry Tortugas στη Φλόριντα, κινδυνεύουν να πνιγούν. Όλοι γνωρίζουμε για τις καταστροφικές πυρκαγιές που μαστίζουν την Καλιφόρνια τα τελευταία χρόνια, λόγω  πρωτόγνωρης ξηρασίας και ανομβρίας. Τεράστιο πρόβλημα αλλά λιγότερο εμφανές υπάρχει και στον υδροφόρο ορίζοντα της βόρειας Αμερικής. Όλα αυτά αποδεδειγμένα πλέον, οφείλονται κυρίως στις ανθρώπινες δραστηριότητες των τελευταίων δύο αιώνων».

Εμείς πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στην προστασία του περιβάλλοντος;

«Στις ΗΠΑ, ως ταξιδιώτης βοηθάς και μόνο που επισκέπτεσαι έναν εθνικό δρυμό, με το μικρό ποσό που κοστίζει το εισιτήριο. Στην Ελλάδα είμαστε τυχεροί που έχουμε δωρεάν πρόσβαση σε όλους τους εθνικούς δρυμούς, όμως αυτό δε βοηθά στη στελέχωση, στη μελέτη και στον έλεγχο των δρυμών. Η δωρεάν και ανεξέλεγκτη πρόσβαση δηλαδή δεν προάγει την προστασία του περιβάλλοντος. Στον Όλυμπο ανεβαίνεις δωρεάν ακόμη και στην κορυφή, ενώ ο Αμερικανός πληρώνει για κάθε μέρα που περπατά και διανυκτερεύει στο Γκραν Κάνυον. Τουλάχιστον, η παρουσία μας σε ένα εθνικό πάρκο – και αυτό είναι το σημαντικότερο – πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο φιλική στο περιβάλλον»…

Πώς γίνεται να μην επιβαρύνουμε το περιβάλλον από τη στιγμή που ερχόμαστε σε επαφή με αυτό ως τουρίστες;

«Υπάρχουν απλοί τρόποι, τους οποίους έχουμε περιγράψει σε προηγούμενο επεισόδιο της ‘Ζωής σαν Περιπέτεια’, όμως το σημαντικότερο είναι ο σεβασμός», λέει ο οδηγός του The World Offroad.  

«Να περιορίζουμε για παράδειγμα τη χρήση του αυτοκινήτου στο ελάχιστο και να εξερευνούμε με τα πόδια ή με το ποδήλατο ένα εθνικό πάρκο. Να μην αφήνουμε πίσω μας τίποτε παραπάνω από ίχνη και να μην παίρνουμε παρά μόνο φωτογραφίες. Να μην πετάξουμε ποτέ μία γόπα σε εθνικό δρυμό και αν είναι δυνατό να μην καπνίσουμε όσο είμαστε εκεί».

«Και αν βρούμε ένα πλαστικό ή μεταλλικό αντικείμενο να το πάρουμε πίσω μαζί μας στην πόλη. Να μην κάνουμε φασαρία και να μην ενοχλούμε τα άγρια ζώα. Ούτε να τα ταΐζουμε φυσικά, όσο κι αν μπορεί να δείχνουν πεινασμένα. Και όταν παρατηρούμε κάτι κακό στο φυσικό περιβάλλον, κάτι που προκαλεί η ανθρώπινη παρουσία και μπορεί να εξαλειφτεί, να το επικοινωνούμε μέσα από τις φωτογραφίες μας με τη δύναμη που έχουμε σήμερα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Αυτά είναι τα ελάχιστα που μπορώ να σκεφτώ», συμπληρώνει ο Άκης Τεμπερίδης, ο οποίος έχει ξεκινήσει με την οικογένειά του μία τρίμηνη περιπέτεια στα μεγαλύτερα εθνικά πάρκα των ΗΠΑ.

Αυτές τις ημέρες, το The World Offroad βρίσκεται στην πολιτεία της Γιούτα και κινείται προς το Κολοράντο και το Γουαιόμινγκ.

Σχετικά άρθρα

Διαβάστε τα νεότερα άρθρα από το blog μας