Πώς επιβιώνουμε σε μια μεγαλούπολη;

«Θα σας φανεί απίστευτο αλλά πόλεις σαν την Αθήνα, τη Νέα Υόρκη, το Σάο Πάολο, το Ναϊρόμπι ή την Μπανγκόκ, είναι πονοκέφαλος για ταξιδιώτες σαν κι εμάς», μας λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Άκης Τεμπερίδης της αποστολής The World Offroad που αυτές τις μέρες ετοιμάζεται να περάσει τον Ατλαντικό. «Οι πρωτεύουσες είναι κουραστικές, καθότι συνήθως αχανείς και πλημμυρισμένες με κόσμο. Χώρια που είναι ακριβές για το δικό μας βαλάντιο, έχουν τρομερή κίνηση, ενώ κρύβουν και τους περισσότερους κινδύνους με τόση εγκληματικότητα. Όμως δεν μπορείς πάντα να τις αποφεύγεις, καθώς εμπλουτίζουν την ταξιδιωτική εμπειρία. Μπορείς να πεις ότι είδες την Αίγυπτο χωρίς να έχεις πάει στο Κάιρο;»…

Τι κάνετε για την ασφάλειά σας σε μια μεγαλούπολη;

«Η έγνοια μας είναι πάντα μην παραβιάσει κάποιος το τροχόσπιτο, το βανδαλίσει και πάρει όλη μας την περιουσία», λέει ο Άκης. «Σε ένα χωριό μπορεί να παρκάρουμε χωρίς φόβο, όμως σε μία μεγαλούπολη, πριν το αφήσουμε φροντίζουμε να το βάλουμε σε φυλασσόμενο μέρος με κάμερες και μπάρες στην είσοδο. Καλύπτουμε πάντα τα τζάμια της καμπίνας για να μην μπορεί κάποιος να δει το εσωτερικό και στην ανάγκη δένουμε με ιμάντα τις πόρτες μεταξύ τους και κλείνουμε τον γενικό διακόπτη του ρεύματος, ώστε να μην μπορεί να εκκινήσει το όχημα. Δεν αφήνουμε μέσα διαβατήρια και πιστωτικές κάρτες, ούτε όμως κυκλοφορούμε έξω με πολλά χρήματα – το πολύ 20-30 ευρώ για βασικές ανάγκες. Και προσέχουμε ιδιαίτερα τον φωτογραφικό εξοπλισμό μας όταν περιηγούμαστε σε μία μεγάλη πόλη, ειδικά εκτός Ευρώπης και βόρειας Αμερικής».

Πού μένετε συνήθως σε μία μεγαλούπολη;

«Στην Ασία, που υπάρχουν πολύ οικονομικά καταλύματα, μπορεί να μείνουμε και σε χόστελ, με κόστος όχι πάνω από 10-15 ευρώ τη νύχτα. Οπουδήποτε αλλού, ακόμη και στην Αφρική, αναζητούμε περιφραγμένους χώρους, που προσφέρουν ασφάλεια. Παρκάρουμε το αυτοκινούμενο και συνήθως διανυκτερεύουμε σε αυτό. Άλλοτε επιλέγουμε ένα κάμπινγκ, την αυλή ενός σπιτιού, ενός μεγάλου ξενοδοχείου ή ακόμη καλύτερα μιας ελληνικής κοινότητας. Έχουμε κοιμηθεί στο παρελθόν και στο προαύλιο της ελληνικής Πρεσβείας μας στην Τεχεράνη αλλά και σε αστυνομικά τμήματα στο Πακιστάν. Στην ανάγκη, μπορεί να μείνουμε σε κάποιο πάρκινγκ, δωρεάν κατά προτίμηση και μακριά από την κίνηση της πόλης».

Πώς μετακινείστε σε μία πρωτεύουσα;

«Σίγουρα όχι με το αυτοκινούμενο, ειδικά σε ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Ρέτζιο Εμίλια, όπου βρισκόμασταν τις προηγούμενες μέρες. Κι αυτό επειδή σε αντίθεση με τις αμερικανικές, για παράδειγμα, οι ευρωπαϊκές πόλεις είναι πλέον εχθρικές απέναντι στο αυτοκίνητο. Και καλά κάνουν! Συνήθως κινούμαστε με μετρό, τραμ ή λεωφορεία, κι έτσι μαθαίνουμε περισσότερα για τη ζωή στις πόλεις. Όμως με την πανδημία, κινούμαστε αποκλειστικά με τα πόδια (και η μικρή με τα πατίνια της) ή ακόμη καλύτερα με τα ποδήλατά μας. Μακάρι να δούμε και στην Ελλάδα λιγότερα αυτοκίνητα στις πόλεις μας, αλλά χρειάζεται να περάσουν 5-10 χρόνια μέχρι να το ζητήσει ο κόσμος αυτό».

Τι σας ενδιαφέρει σε μία πόλη;

«Συνήθως πηγαίνουμε σε μία μεγαλούπολη για γραφειοκρατικούς λόγους, όπως η έκδοση βίζας. Άλλες για ανεφοδιασμό σε τρόφιμα, υγραέριο, ή για να βρούμε μία κάρτα κινητού και ίντερνετ. Ενίοτε βέβαια κάνουμε και τουρισμό. Δεν μπορείς να έρθεις στην Ελλάδα και να μην πας στην Ακρόπολη ή να φτάσεις ως την Αυστραλία και να μην περπατήσεις στη γέφυρα του Σίδνεϊ. Ούτε μπορείς να πας στο Μπουένος Αιρες και να μη χορέψεις tango στη συνοικία της Μπόκα».

«Το δικό μας χόμπι είναι και η ανθρωπολογία μιας πόλης», λέει εμφατικά ο πρωταγωνιστής της σειράς «Ζωή σαν Περιπέτεια» της Eurolife FFH. «Συνήθως αναζητούμε την καρδιά μίας πόλης, προσπαθώντας να ενταχτούμε στη ζωή των ντόπιων. Μας αρέσει να συχνάζουμε στις γειτονιές όπου εργάζονται και διαμένουν, στα στέκια όπου τρώνε και διασκεδάζουν οι απλοί άνθρωποι. Η απόλυτη ταξιδιωτική εμπειρία είναι να γινόμαστε ένα με αυτούς και να μην αντιλαμβάνονται ότι είμαστε ξένοι, τουλάχιστον εκεί όπου το χρώμα του δέρματός μας δεν διαφέρει».

Δες περισσότερα στο 6ο επεισόδιο

Το The World Offroad, δηλαδή ο Άκης με τη Βούλα και τη μικρή Αναστασία, αφήνει αυτές τις μέρες την Ευρώπη και ξεκινά την περιπέτειά του στην αμερικανική ήπειρο, όπου αναμένεται να περιηγηθεί για τα επόμενα δύο χρόνια από την Αλάσκα μέχρι τη Γη του Πυρός. Η ελληνική οικογένεια σκοπεύει να ολοκληρώσει το εγχείρημα το 2024 (το δεύτερο ουσιαστικά μετά τον πρώτο γύρο του κόσμου 2007-2010), όταν η κόρη τους Αναστασία θα πρέπει να πάει στο γυμνάσιο